فهرست نمایشنامه‌هایی که می‌خوانم + خلاصه

۱. ستون‌نویس

دیوید اوبرن – ترجمه ایلیا اوزار – نشر قطره

حدود ۱۲۰ صفحه

از خواندن این نمایشنامه چنان لذت بردم که همه‌ی عالم را خبر کردم. خواندنش را پیشنهاد می‌کنم اگر به سیاست یا تاریخ معاصر -در آمریکا- علاقه دارید.

  نمایشنامه سال ۲۰۱۲ نوشته شده و نویسنده دنیایی جایزه برده. مترجم درباره‌ی آثار اوبر اشاره می‌کند که شخصیت‌های آثارش از یکدیگر مستقل هستند و هر کدام راوی جهان و داستان خودشان می‌شوند. و به این ترتیب چند پیرنگ داریم. و از زیرکی نویسنده، شاهد زیرمتن هم هستیم که برای مخاطب حرفه‌ای بسیار جذاب است.

این نمایشنامه در دو پرده است و ریتم تندی دارد. هفت شخصیت که مهم‌ترین‌ها دو برادر روزنامه نگارند. نام کتاب هم که ستون نویس. شخصیت اصلی جو آلسوپ با خانمی ازدواج می‌کند به نام سوزان ماری و او نیز دختری دارد به نام ابیگیل. حضور هر یک از  شخصیت‌ها در روند قصه مؤثر است و هر کدام شناختی از وجوه مختلف شخصیت جو به دست می‌دهد. و نیز شناختی از اوضاع سیاسی-اجتماعی آن دوره‌ در آمریکا. شخصیت دیگر خبرنگاری‌ست در روزنامه‌ی رقیب، دیوید هبرون. و شحصیت رازآمیزی به نام آندری. پسرکی هم هست به نام فیلیپ که از آن‌جا رد می شود و حضورش بهانه‌ای می‌شود برای انتقال همان اطلاعات.

ماجرا از این قرار که: جو آلسوپ را در مسکو با مرد جوانی در هتل می‌بینیم که وقت خداحافظی تازه دارند نام یکدیگر را می‌پرسند. در این صحنه یک «کاشت» داریم تا در صحنه‌ی پایانی «برداشت» کنیم. جو آلسوپ روزنامه‌نگار مؤثری‌ست در سیاست‌ورزی‌ سناتورها و رئیس جمهور آمریکا. با بسیاری از شخصیت‌ها روابط نزدیک دارد و درباره‌ی شرایط ویتنام و جنگ بی‌واسطه نظراتش را منتقل می‌کند. منتقدین و رقبایی هم دارد که همسو می‌شوند با جریان ضدجنگ. در طول نمایشنامه با شخصیت جو و نگاهش به مسائل سیاسی و اجتماعی آمریکا آشنا می‌شویم و به طور ضمنی گذار آمریکایی‌ها و تغییرات جامعه از دوران جنگ ویتنام تا پایان جنگ سرد را می‌بینیم.

۲. شب بخیر مادر 

مارشا نورمن